Deze zomer beslist om opnieuw kippen te houden. Een nieuw hokje, een leuke grote goed beschutte ren, alles mooi afgemaakt en dan de kipjes gaan halen. 2 cochins van een vriendin, 1 zijdehoen van een gekende kweker en van een hobbykweker een sabelpootje en een Hollands krieltje, allen tussen de 14 en 18 weken (ik hou van een mengelmoesje).
Na week 1 begon het hollandse krieltje ineengedoken stilletjes in een hoekje te zitten. Ze at wel, obsessief bijna, maar haar staartje hing naar benenden, haar hoofdje zat ineengedoken, ze schudde vaak met het kopje en ze liep niet meer enthousiast mee met de rest. Bleek een harde krop te hebben, en 's ochtends was dit niet weg. Naar de veearts van wacht gehold en als tip gekregen te masseren en een beetje olie bij te geven. Twee dagen later alweer bij een andere veearts (met meer kennis), ze kon nie meer op haar eigen pootjes rechtstaan. Ze was helaas te zwak voor een operatie, dus de veearts toonde voor hoe haar te masseren en gaf antibiotica en vitaminen mee. Die zelfde avond is ze in mijn handen overleden terwijl ik haar ondersteboven hield om de krop te legen
Ik heb dit verteld tegen de hobbyfokker, en kreeg een week later een nieuw kipje uit hetzelfde nest, een zusje van ons Grijsje. Hij zei dat hij dit nog nooit meegemaakt had, dat het puur een ongelukkig gebeuren was. Maar exact een week later werd het nieuwe kipje dus ook ziek. Exact dezelfde symptomen. Deze keer vlugger naar de veearts en haar daar achtergelaten, met het idee dat hij dit beter kon opvolgen en vlugger kon ingrijpen indien dit nodig was. Maar helaas 4 dagen later is dat kippetje ook gestorven.
Mijn vraag nu aan jullie is: zou dit iets genetisch kunnen zijn? Het sabelpootje van dezelfde fokker is perfect gezond, dus ik denk niet dat het bacterieel is. De andere 3 dames stellen het ook prima, dus ik denk niet dat het iets omgevingsgerelateerd is. Heb ik gewoon echt malchance gehad, of doe ik iets verkeerd?
