Vandaag is Jimmy ingeslapen omdat het niet meer ging. Ik heb maar vluchtig contact gehad met dit onwijs eigenwijs heerschap maar ik ben er triest van.
Verdorie! Hij was erg ziek, hij plaste ineens bloed en vermagerde zienderogen
Het ging niet goed. En toch wilde hij nog, hij gaf het geestelijk gezien niet op.
Inslapen duurde ook heel lang (3 kwartier). Hij vocht ertegen. De pijn in mijn hart is omdat hij zo graag wilde en zoveel tekort kwam. Alleen wonend naast een paar leuke ladies die hij de laatste dagen niet meer zag omdat de buurvrouw met de beste bedoelingen een handdoek tussen de kooien deed. Dan was hij rustiger.. Vandaag kwam ik er vanwege de situatie en ik haalde de doek tussen de kooien weg. Hij vloog energiek naar de rand van de kooi wachtend op contact.. Hartverscheurend was het.
Ik heb uiteindelijk hem nog bij de dames neergelegd en ze kwamen heel bewust kijken en snuffen. Eén van de twee hield langdurig haar neus bij zijn lijfje. Ik weet niet of cavia's afscheid nemen. Konijnen doen dat vaak wel van cavia's weet ik het niet maar het leek me beter om ze de kans te geven en het leek erop dat ze die waarnamen.
Jimmy heeft nog wel heerlijk op mijn schoot gezeten en genoten van aandacht, liefde en geborgenheid. Ik heb hem ook verteld dat hij lekker mocht gaan slapen bij de da en zijn nare zieke lijf achter mocht laten. Ik vrees alleen dat hij niet zo heel goed luisterde maar vooral genoot van mijn stem en de aandacht. Ook gaf ik hem nog een flinke dosis rescue en je zag hem ontspannen. Ik wilde dat ik meer voor hem had kunnen doen maar het zat er niet in