Dank voor de update! Ik blijf het interessant vinden om het verloop te volgen. En hoop nog steeds dat ze het gaat redden. Bijzonder om te lezen hoe veel jullie er voor over hebben, hoe veel energie jullie er insteken.
Ik vind haar op de foto's er best goed uitzien, los van dat wankele. Ook positief dat ze begint tegen te stribbelen, een zandbad neemt en een ander verjaagd. Alleen dat onverteerde voedsel is inderdaad niet helemaal goed...
Wyandotte voelt zich beroerd
Re: Wyandotte voelt zich beroerd
Vandaag voor controle-onderzoek bij Rob in Utrecht geweest. Veertje zat kalm in haar bench haar veren te poetsen, dus stress van de autorit lijkt mee te vallen. Ze zit ook niet met haar snavel open te stressen, puur rust en alertheid. We moesten buiten wachten terwijl bij haar bloed werd afgenomen. Ze krijste de hele praktijk bij elkaar want ze wilde niet onderzocht worden , werd ons verteld. Ze keken enorm op dat ze zo vooruit was gegaan. Bloedwaarde nu 25 (15 toen ze gebracht werd) en 90 gram aangekomen!
Rob vond haar levertje ietsje geslonken. We moeten haar gewicht goed in de gaten houden en nog even blijven dwangvoeren totdat haar spijsvertering goed werkt. De kans op iets kwaadaardig slinkt nu wel, gaf Rob aan. We zijn er nog niet, maar sinds gisteren zien we haar regelmatig drinken, ze lijkt steeds sterker te worden.
We zijn echt trots op deze hen, wat een veerkracht en venijn! En het went alweer terwijl ze 6 weken geleden ziek werd en we 2 weken geleden echt dachten dat ze er 's ochtend niet meer zou zijn. Bijzondere beesten die kippen, de ene dag is de andere dag niet. Ik hou jullie op de hoogte over het verdere verloop.
Rob vond haar levertje ietsje geslonken. We moeten haar gewicht goed in de gaten houden en nog even blijven dwangvoeren totdat haar spijsvertering goed werkt. De kans op iets kwaadaardig slinkt nu wel, gaf Rob aan. We zijn er nog niet, maar sinds gisteren zien we haar regelmatig drinken, ze lijkt steeds sterker te worden.
We zijn echt trots op deze hen, wat een veerkracht en venijn! En het went alweer terwijl ze 6 weken geleden ziek werd en we 2 weken geleden echt dachten dat ze er 's ochtend niet meer zou zijn. Bijzondere beesten die kippen, de ene dag is de andere dag niet. Ik hou jullie op de hoogte over het verdere verloop.
Re: Wyandotte voelt zich beroerd
Ah, goed om te lezen dat ze vooruit is gegaan. Wat kan je dan blij zijn met 90 gram.
Sterk vrouwtje.
Sterk vrouwtje.
Re: Wyandotte voelt zich beroerd
Gaat het nog steeds de goede kant op?
Re: Wyandotte voelt zich beroerd
Hoi Isabel,
Ze heeft best een paar aardige dagen achter de rug waarbij ze lekker meescharrelt. Ze is iedere dag een paar gram aangekomen en ze eet ook zelfstandig maar alle insekten en zaden blijven onverteerd. Je vindt torretjes, maden en zaden in haar ontlasting, die er verder wel goed uit ziet. Ze eet vooral 's morgens een paar minuten uit de bak en dan stopt ze er mee. De rest van de dag pikt ze wel veel in de aarde en kleine kruimels pikt ze ook wel op. Drinken doet ze matig.
Vandaag begon ze bleekjes, ging liggen en slapen. Na de eerste voeding en nog een restje Novacam lijkt het dan weer iets beter maar de rest van de dag lijkt het dan weer of ze iets wil doorslikken (of het is een braakneiging). Geen goede dag. We hebben haar 's middags 3 spuiten opfokpap gegeven waardoor haar krop goed gevuld zat en die was dik 4 uur later nog niet leeg.
De hoop begint weer langzaam weg te kwijnen. We raken het wel moe nu. Het is natuurlijk fijn om haar te zien genieten maar als haar vertering maar niet gaat werken... We begrijpen het ook niet helemaal, want het voedsel gaat toch eerst door een klier- en spiermaag en zou dan toch vermalen moeten worden? Steentjes zien we haar toch wel oppikken.
We hebben onze handen er vol aan. Maar 's morgens staat ze met rode kam te roepen dat ze naar buiten, naar de rest wil, en dan ga je er weer met goede moed tegenaan. Moeilijke weken hoor.
Ze heeft best een paar aardige dagen achter de rug waarbij ze lekker meescharrelt. Ze is iedere dag een paar gram aangekomen en ze eet ook zelfstandig maar alle insekten en zaden blijven onverteerd. Je vindt torretjes, maden en zaden in haar ontlasting, die er verder wel goed uit ziet. Ze eet vooral 's morgens een paar minuten uit de bak en dan stopt ze er mee. De rest van de dag pikt ze wel veel in de aarde en kleine kruimels pikt ze ook wel op. Drinken doet ze matig.
Vandaag begon ze bleekjes, ging liggen en slapen. Na de eerste voeding en nog een restje Novacam lijkt het dan weer iets beter maar de rest van de dag lijkt het dan weer of ze iets wil doorslikken (of het is een braakneiging). Geen goede dag. We hebben haar 's middags 3 spuiten opfokpap gegeven waardoor haar krop goed gevuld zat en die was dik 4 uur later nog niet leeg.
De hoop begint weer langzaam weg te kwijnen. We raken het wel moe nu. Het is natuurlijk fijn om haar te zien genieten maar als haar vertering maar niet gaat werken... We begrijpen het ook niet helemaal, want het voedsel gaat toch eerst door een klier- en spiermaag en zou dan toch vermalen moeten worden? Steentjes zien we haar toch wel oppikken.
We hebben onze handen er vol aan. Maar 's morgens staat ze met rode kam te roepen dat ze naar buiten, naar de rest wil, en dan ga je er weer met goede moed tegenaan. Moeilijke weken hoor.
Re: Wyandotte voelt zich beroerd
Lastige situaties zijn dit. Ze voelt zich niet goed, maar vertoond ook gedrag waardoor de hoop weer even terug komt.
Blijf goed kijken of ze nog een waardevol kippenleven heeft en geen pijn lijdt. Zodra die twee - of een - in het geding komen/ komt... dan zal je een beslissing moeten nemen, hoe moeilijk die ook is.
Misschien nog eens telefonisch overleggen met de DA?
Blijf goed kijken of ze nog een waardevol kippenleven heeft en geen pijn lijdt. Zodra die twee - of een - in het geding komen/ komt... dan zal je een beslissing moeten nemen, hoe moeilijk die ook is.
Misschien nog eens telefonisch overleggen met de DA?
Re: Wyandotte voelt zich beroerd
Zeker, we monitoren haar continue. Pas vandaag leek het even of ze pijn/misselijkheid voelde. Maar zolang ze zit te wroeten en een zandbad neemt lijkt het nog te gaan. Als die spijsvertering maar op gang kwam en dat dwangvoeren niet meer hoefde ... Ik ga de DA zeker nog contacten (alhoewel die het bere- en beredruk heeft).
Re: Wyandotte voelt zich beroerd
Dag allemaal. Tot ons groot verdriet is Veertje vanmiddag rond 12.30 uur ingeslapen. Ze ging sinds de laatste update achteruit. Het lopen, het badderen, het voedsel pikken, je zag het allemaal minder worden. Het dwangvoeren ging makkelijker en dat was geen goed tegen: zwakte.
Ook kwamen vaker momenten van bleek zijn en stil zitten en afgelopen vrijdag dacht ik: nu rij ik naar de dichtstbijzijnde DA om haar in te laten slapen. Maar toen ze vrijdag weer zo'n opleving had en de tuin rond wandelde konden we dat weer niet. Achteraf hadden we het toen moeten doen. Nu kwam het pinksterweekend ertussen en er vloog door mijn hoofd: ik doe het zelf wel. In vertrouwde omgeving. Maar als je zoiet nog nooit gedaan hebt moet je er niet aan beginnen, zeker als zo'n beest een huisdier is, zoals bij ons.
Vandaag het verhaal uitgelegd aan de assistent, de afspraak gemaakt en met een brok in de keel Veertje in de bench gedaan, al wankelend op haar pootjes. Onderweg dommelde ze al helemaal in. De vrouwelijke DA hier in Dronten (die onze vogelarts Rob van de opleiding kende) gaf meteen toe dat kippen geen specialisme van haar zijn, maar in laten slapen was natuurlijk geen probleem. In de wachtruimte was Veertje alert en bekeek alles eens goed. Rustig en schrander, zoals ze altijd was.
Toen kwam het moment waar je zo verschrikkelijk tegenop zit maar tegelijkertijd de verlossing voor haar en voor ons. Eerst een narcoseprikje in het dijbeen. Ze liet het gelaten toe maar gaf toen opeens wat gekwetter. De DA stopte en zette haar bij mij op schoot. Het duurde toch wel een pakweg anderhalve minuut voordat ze goed aan het dommelen ging. Het nekje kon ze amper meer recht houden. Toen spoot de DA nog iets bij en gleed ze diep weg. Met tranen in onze ogen namen we afscheid van Veer, haar verenpakje was nog mooi en haar karaktervolle brede kopje lag opzij. Toen kreeg ze de finale spuit in de buikholte. Het ademen ging best nog even door en werd steeds ietsje heftiger. Daarna was ze niet meer … we gaan haar enorm missen, en haar vaste plekje in de tuin is leeg. Ze was sterk en wat kon ze mooi vliegen, ze stuurde echt bij in de lucht en kon vanaf hoog precies ergens landen waar ze wilde. Ook kon ze ergens gaan wroeten en oneindig doorgaan. Als we dan een grote kuil zagen dan moest zij het geweest zijn...
Tja, en wat jammer van alle moeite en het leven wat ze nog voor zich had kunnen hebben. We hebben alles gegeven en continu gekeken of er verbetering was. En die was er, daarom zijn we doorgegaan. Maar het bleek achteraf symtoombestrijding. Dus nu ook opluchting en even geen zorg. Maar dit zijn echt de rotmomenten van dieren hebben. Bah.
Ook kwamen vaker momenten van bleek zijn en stil zitten en afgelopen vrijdag dacht ik: nu rij ik naar de dichtstbijzijnde DA om haar in te laten slapen. Maar toen ze vrijdag weer zo'n opleving had en de tuin rond wandelde konden we dat weer niet. Achteraf hadden we het toen moeten doen. Nu kwam het pinksterweekend ertussen en er vloog door mijn hoofd: ik doe het zelf wel. In vertrouwde omgeving. Maar als je zoiet nog nooit gedaan hebt moet je er niet aan beginnen, zeker als zo'n beest een huisdier is, zoals bij ons.
Vandaag het verhaal uitgelegd aan de assistent, de afspraak gemaakt en met een brok in de keel Veertje in de bench gedaan, al wankelend op haar pootjes. Onderweg dommelde ze al helemaal in. De vrouwelijke DA hier in Dronten (die onze vogelarts Rob van de opleiding kende) gaf meteen toe dat kippen geen specialisme van haar zijn, maar in laten slapen was natuurlijk geen probleem. In de wachtruimte was Veertje alert en bekeek alles eens goed. Rustig en schrander, zoals ze altijd was.
Toen kwam het moment waar je zo verschrikkelijk tegenop zit maar tegelijkertijd de verlossing voor haar en voor ons. Eerst een narcoseprikje in het dijbeen. Ze liet het gelaten toe maar gaf toen opeens wat gekwetter. De DA stopte en zette haar bij mij op schoot. Het duurde toch wel een pakweg anderhalve minuut voordat ze goed aan het dommelen ging. Het nekje kon ze amper meer recht houden. Toen spoot de DA nog iets bij en gleed ze diep weg. Met tranen in onze ogen namen we afscheid van Veer, haar verenpakje was nog mooi en haar karaktervolle brede kopje lag opzij. Toen kreeg ze de finale spuit in de buikholte. Het ademen ging best nog even door en werd steeds ietsje heftiger. Daarna was ze niet meer … we gaan haar enorm missen, en haar vaste plekje in de tuin is leeg. Ze was sterk en wat kon ze mooi vliegen, ze stuurde echt bij in de lucht en kon vanaf hoog precies ergens landen waar ze wilde. Ook kon ze ergens gaan wroeten en oneindig doorgaan. Als we dan een grote kuil zagen dan moest zij het geweest zijn...
Tja, en wat jammer van alle moeite en het leven wat ze nog voor zich had kunnen hebben. We hebben alles gegeven en continu gekeken of er verbetering was. En die was er, daarom zijn we doorgegaan. Maar het bleek achteraf symtoombestrijding. Dus nu ook opluchting en even geen zorg. Maar dit zijn echt de rotmomenten van dieren hebben. Bah.
- Kip La La
- Moderator
- Berichten: 22987
- Lid geworden op: 15 okt 2009 19:24
- Land: Nederland
- M/V: V
- Locatie: Veluwe
Re: Wyandotte voelt zich beroerd
Wat droevig maar weer.
Aan jullie zorgen heeft het in geen geval gelegen.
Ik ken niemand (buiten Isabel om) die zoveel moeite heeft gedaan met dierenartsen en behandelingen.
Aan jullie zorgen heeft het in geen geval gelegen.
Ik ken niemand (buiten Isabel om) die zoveel moeite heeft gedaan met dierenartsen en behandelingen.
Terug naar “Kippenziekten, verwondingen, ongedierte rui etc”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten