mijn cavia's en hun verhaal

[Lies]

Och, wat een pijnlijk verlies Mic. Tranen in mijn ogen als ik jouw woorden lees. Heel veel sterkte met het gemis van je karaktervolle en o zo lieve Casper.

[MIC]

Ik voel me ontzettend down.
Eigenlijk ben je al weken aan het wachten op een teken dat hij het opgeeft en dat gebeurde niet integendeel Casper gaf duidelijk aan dat hij wou vechten en veel wou eten om beter te worden ... zelf met volledig getorst bibberend kopje. (waarschijnlijk ontsteking van Gorky bovenop opgelopen.)
Vind het heel jammer dat hij nog veel last ondervond bij het roesje, amper nog spieren te vinden huilde hij het uit.
Ik hoop dat hij mijn beslissing inslapen vandaag kan plaatsen.

[Lies]

Ik voel me ontzettend down.
Eigenlijk ben je al weken aan het wachten op een teken dat hij het opgeeft en dat gebeurde niet integendeel Casper gaf duidelijk aan dat hij wou vechten en veel wou eten om beter te worden ... zelf met volledig getorst bibberend kopje. (waarschijnlijk ontsteking van Gorky bovenop opgelopen.)
Vind het heel jammer dat hij nog veel last ondervond bij het roesje, amper nog spieren te vinden huilde hij het uit.

*****Wat een nachtmerrie Dat gaat door merg en been en zal je lang bijblijven. Wat ontzettend erg.
Ik had dat met Dix. Die gilde ook van ellende en pijn. Het rijmt niet met je beslissing een dier op liefdevolle wijze te laten gaan als het zo gaat. Maar het geeft ook aan dat het de hoogste tijd was. Ik heb veel respect voor Casper en Dix. Wat een stijfkoppen zijn het. Niet weg willen gaan terwijl de grens al lang was overschreden.

Ik hoop dat hij mijn beslissing inslapen vandaag kan plaatsen.

******Oh jawel! Het is nu goed Mic voor hem. Niet voor jou, voor ons, maar voor de diertjes is het goed. Jijzelf zou baat hebben nu bij Ignatia of de bach Star of Betlehem. Het verzacht de ergste pijn in je hart en geeft je wat kracht om door te gaan. Sterkte!

[marjolijn1957]

Ach Michele ,ik voel enorm met je mee. Je hebt ons zo mee laten delen in het leven van dit ontzettend dappere kereltje dat ik het hele verhaal ook met tranen in mijn ogen heb zitten lezen.

Ondanks je verdriet zal je weten dat je echt nu de juiste beslissing hebt genomen maar o, die brol in je keel. Ik voel hem zitten.

Aan de hemel verrijzen sterren

Al het leven is slechts te leen

Niemand zei dat het blijvend was

Maar waar jij ook ben

Waar ik ook ben

Voor altijd samen

In ons hart, en

Iemand zei mij

dat dit blijvend is.
Sterkte meid!

[MIC]

Heel erg bedankt voor dit mooi gedicht, Marjolijn en beide voor jullie medeleven.

Wat het inslapen van Casper betreft gisteren daar sta ik 200% achter, dus dat komt wel goed met mij.
Wat je schrijft Lies over het verdietig gebeuren bij het inslapen zelf:

Het rijmt niet met je beslissing een dier op liefdevolle wijze te laten gaan als het zo gaat.

dat klopt, de liefde van het baasje is er volop met maar een doel voor ogen: je dierbare vriend "vredig en zacht" te laten inslapen, om hem "verdere pijn en ellende te besparen".
Zo zie je het plaatje in je hoofd en zo gaat het ook meestal hier wanneer ik een dier laat inslapen omdat ik ook altijd wacht op een teken dat een dier er klaar voor is...en dan verloopt inslapen altijd heel vredig. Je begeleid ze in hun laatste ondernomen reis.
Wat Casper betreft, wij wisten al enkele maanden dat inslapen de uitweg zou zijn voor zijn probleem dat enkel kon verergeren. Met respect voor zijn zijn heb ik hem ondersteuning gegeven in zijn probleem met DA en bijvoeding, waarin mijn grens lag in een dier 'bij' te voeden maar niet een dier op kunstmatige wijze persé in leven te willen houden. Casper gaf echter niet op ... integendeel, hij gaf aan dat hij nog meer voeding wou en nog meer wou vechten tegen de aandoening... dat dilemma met liefde en verstand heeft me geweldig uitgeput.
Als je zo'n mager(620gr) karaktervolle Casper in je handen heb en tijdens een bijvoeding die hij gretig smikkelde de kaakgewricht uit de haak ziet gaan, dan grijp je in bij zijn kermen en verwacht je dat hij het hierbij laat ... maar neen, je krijgt een knuffel, een pootje ... en Casper at verder opnieuw en opnieuw. Dan rollen de tranen over je wangen voor het klein dapper grut want hij raakt je diep in je hart met zijn vechtlucht.
En dan zie je hem met getorste waggelende kopje nog steeds gretig willen eten en vechten ... hij zou het nooit opgeven hebben, maar ik nu wel want het deed te veel pijn hem zo aan te zien.

Ook moest dit weer in het weekend gebeuren, de sterren zaten niet mee en nog wachten tot de DA thuis was leek heel lang. En dan kwam een heel pijnlijke spuit voor Casper en hij vocht en riep het uit ... want hij wou nog steeds niet opgegeven en zijn broze lichaam was geen meevaller. Uiteindelijk is hij zichzelf gebleven tot het bittere einde: een vechtertje ! (helemaal Casper dus)

Ik voel me leeg sinds Casper vertrokken is, nu pas voel je de weerslag net alsof je maanden een marathon heb gelopen.... maar dat komt terug vanzelf in evenwicht.(als ze me even rust gunnen,tenminste)

[marjolijn1957]

Ach Michele wat een verhaal over dappere Caspertje. De tranen staan nu ook in mijn ogen. Ik voel zo met je mee.
Zo'n vechter. Wat mooi maar wat triest.
Ik heb dat eens bij poes Mickey gehad. Ze kon echt niet meer maar wilde niet opgeven.
En dan de andere kant..... Sjaak was al vertrokken voordat de vloeistof geheel ingespoten was.

Maar die pijn.............. ik voel zo met je mee.

[MIC]

Ja Caspertje is een kereltje die een ereteken voor moed verdiende. Waar sommige mensen en dieren hun moed vandaan blijven halen, grenst soms ergens ver boven het begrijpelijke.

Kijk hier hoe deze hond reageert na een eigen uitputtende strijd: trouw naar zijn maatje, liefdevol (kijk naar dat pootje) en oh zo dapper ... Hartverscheurend maar zo mooi, zoiets breng je niet onder woorden maar maakt je stil.
http://www.youtube.com/watch?v=J3TM9GL2iLI

Gorky was echt stil de eerste dag, hij ging niet liggen dutten zoals hij altijd deed tegen Caspertje ... hij zat gewoon naar boven te staren, diep in gedachte.

[marjolijn1957]

Dan wil je toch schreeuwen: Help ze dan toch!!!!!! Ik kan me wel voorstellen dat de mensen andere zorgen aan hun hoofd hebben dan een paar honden. Maar zoiets gaat je toch door merg en been.

Je zou toch willen weten wat er dan in dat koppie omgaat. Reken maar dat dieren elkaar net zo goed missen als dat mensen een gemis voelen. Gaat het nu wat beter met Gorky?

[MIC]

BEIDE honden zouden gered zijn
WSPA doet ook erg goed werk in Japan op dit moment :
http://animalsindisasters.typepad.com/

Gorky is ok in zijn kopje (ik ben ervan overtuigt dat Casper hem toefluistert "niet op te geven" ...of het hem 100x dicteerde voor hij zelf moest gaan) Gorky eet goed. Zijn probleem blijft helaas bestaande.

[marjolijn1957]

Wat heerlijk.

Ja de WSPA doet idd bijzonder goed werk.

Gorky moet ook alles even verwerken natuurlijk, maar dat hij nu weer alles lekker opeet is een goed teken.
Konden we maar eens horen wat dieren onderling bepraten. Alhoewel......Wie weet wat we dan allemaal zouden horen.
Maar hoe gaat het nu met z'n oogjes?